A Casa da Augardente Galega
¿ Estás interesado na compra, deseño ou desarrollo deste sitio web?
Contacta con nosco a través do seguinte formulario
Sitio en venta
Pode contactar co propietario do dominio augardente.com no teléfono
675 10 67 87
.horario: de 10 a 14 horas e de 16 a 20 horas - De Luns a Venres.
QUEIMADA
Ingredientes: Aguardiente, azúcar blanco fino, cortezas de limón y algunos granos de café
Preparación: En un recipiente de barro cocido de vierte el aguardiente y el azúcar, en la proporción de 120 gramos por cada litro de líquido. Se añaden mondaduras de limón y los granos de café. Se remueve y se le planta fuego, con un cazo en el que previamente habremos colocado un poco de azúcar con aguardiente. Muy despacio, se acerca al recipiente hasta que el fuego pase de uno a otro. Se remueve hasta que el azúcar se consuma. En el mismo cazo se echa un poco de azúcar, esta vez seco, y colocándolo sobre la queimada se mueve hasta convertirlo en almíbar, que se vierte sobre las llamas y, removiéndolo, esperamos a que las llamas tengan un color azulado.
conxuro
Demos, trasnos e dianhos, espritos das nevoadas veigas.
Corvos, pintigas e meigas, feitizos das mencinheiras.
Pobres canhotas furadas, fogar dos vermes e alimanhas.
Lume das Santas Companhas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios.
Oubeo do can, pregon da morte, foucinho do satiro e pe do coello.
Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello.
Averno de Satan e Belcebu, lume dos cadavres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernales cus, muxido da mar embravescida.
Barriga inutil da muller solteira, falar dos gatos que andan a xaneira, guedella porra da cabra mal parida.
Con este fol levantarei as chamas deste lume que asemella ao do inferno, e fuxiran as bruxas acabalo das sas escobas, indose bañar na praia das areas gordas.
¡Oide, oide! os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse no agoardente, quedando asi purificadas.
E cando este brebaxe baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nosa ialma e de todo embruxamento.
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada: si e verdade que tendes mais poder que a humana xente, eiqui e agora, facede cos espritos dos amigos que estan fora, participen con nos desta queimada.
conjuro
Demonios maléficos y diablos, espíritus de las nevadas vegas.
Cuervos, salamandras y meigas, hechizos de las curanderas.
Podridas cañas agujereadas, hogar de gusanos y de alimañas.
Fuego de las almas en pena, mal de ojo, negros hechizos, olor de los muertos, truenos y rayos.
Ladrido del perro, anuncio de la muerte; hocico del sátiro y pie del conejo.
Pecadora lengua de la mala mujer casada con un hombre viejo.
Infierno de Satán y Belcebú, fuego de los cadáveres en llamas, cuerpos mutilados de los indecentes, pedos de los infernales culos, mugido de la mar embravecida.
Vientre inútil de la mujer soltera, maullar de los gatos en celo, pelo malo y sucio de la cabra mal parida.
Con este cazo levantaré las llamas de este fuego que se asemeja al del infierno, y huirán las brujas a caballo de sus escobas, yéndose a bañar a la playa de las arenas gordas.
¡Oíd, oíd! los rugidos que dan las que no pueden dejar de quemarse en el aguardiente quedando así purificadas.
Y cuando este brebaje baje por nuestras gargantas, quedaremos libres de los males de nuestra alma y de todo embrujamiento.
Fuerzas del aire, tierra, mar y fuego, a vosotros hago esta llamada: si es verdad que tenéis más poder que la humana gente, aquí y ahora, haced que los espíritus de los amigos que están fuera, participen con nosotros de esta queimada.
OS DISTINTOS MÉTODOS DE DESTILACIÓN
A alquitara
(Do árabe al-gattara, a que destila) é o método de destilación tradicional máis antigo, utilizado aínda en algunhas zonas de Galicia, Portomarín, Val de Monterrei. É o sistema mais lento e o de menor rendemento, os seus defensores din que achega mais calidade, ainda que esta afirmación non se poida demostrar obxectivamente. O equipo para a destilación consta de tres elementos conectables, unha base xeralmente de ferro fundido, unha pota duns 200 litros e un capacete que contén no seu interior un condensador con saída a través da biqueira, os poteiros ás veces poñen un vimbio fendido para que flúa mellor. O capacete ten dous orificios, un para a entrada de auga a contracorrente e outra para a saída da auga. Na saída da auga os poteiros poñen palla ou vides para evitar o excesivo contacto do lume co bagazo. O peche entre capacete e mais pota faise cunha mestura de auga con fariña de centeo que seica apega mellor que a de trigo ou millo. O esquema da destilación é sinxelo, os vapores producidos expansionanse no condensador e condénsanse por efecto da auga de refrixeración, saíndo o destilado a través da biqueira. O combustible empregado para esta operación pode ser calquera, sempre que a achega de calor sexa constante polo que o uso da leña esta sendo substituído por outros combustibles mais fáciles de controlar.
O alambique
Do árabe al-ambiq, e este á súa vez do grego ambicos= vaso), é o sistema máis utilizado en Galicia. Dá mellores rendementos técnicos que a alquitara, con calidades semellantes, e ás veces superiores. É unha considerable mellora técnica sobre a alquitara, ó separar as fases de vaporización e condensación, o que permite un mellor control do proceso. O equipo consta dun soporte de pota basculante, que facilita as operacións de carga, descarga e limpeza; unha pota de cobre, bañado interiormente de estaño, cunha capacidade variable (en xeral 200-300 litros); un capacete condensador prolongado en un colo de cisne; un condensador refrixerante cilíndrico provisto no seu interior dun serpentín ou colebriña de cobre, conectable ó colo de cisne e con saída para o destilado na súa parte inferior e unha base para o condensador refrixerante. Igual que na alquitara, o condensador refrixerante leva dous orificios de entrada e saída de auga, que se move a contracorrente dos vapores do serpentín. No orificio de saída do destilado hai normalmente un dispositivo para colocar un alcoholímetro, para poder controlar a graduación de saída e separar as distintas partes do destilado. A pota adoita levar no fondo unha base metálica de cobre, furada, para evitar o contacto do lume co bagazo. Nalgunhas zonas colocase no colo de cisne un desflamador para facer unha condensación previa dos vapores antes de chegar ó refrixerante, o que posibilita graduacións mais altas de saída.
O arrastre de vapor
Tamén chamado sistema portugués, require instalacións fixas presentando características de tipo industrial. A pesar de semellar complicado o esquema de funcionamento é relativamente sinxelo. Unha caldeira para producir vapor a baixa presión, provista de regulación automática de nivel de auga e válvula de seguridade, envía o vapor producido cara os calderíns basculantes duns 200 litros de capacidade, provistos de tapa de peche hermético. Os vapores do destilado pasan a través unha lentella rectificadora ou desflamador cara un condensador-refrixerante, composto de dous depósitos cilíndricos unidos verticalmente por tubos lixeiramente inclinados polos que flúen os destilados. Este sistema permite depurar os vapores de elementos non desexados (ésteres, bencinas, etc.). A saída ten termómetro e probeta con alcoholímetro para controlar a saída dos destilados. Os vapores dos distintos calderins son intercambiables a través dunha chave reguladora, o que permite aproveitar os das colas para quentar outro calderín o que ademais de achegar alcohol permite aforrar enerxía. A mellora na eficacia con relación ós sistemas tradicionais e importante. Obxectivamente non se pode afirmar a superioridade dos sistemas tradicionais fronte a este. O maior inconveniente do sistema portugués é o seu elevado prezo. Sen embargo as vantaxes poden resumirse nun maior aproveitamento do contido alcohólico do bagazo, menor traballo, facilidade de manexo e aforro de combustible.
Festa da augardente de Portomarín = Queimada popular
Festa da augardente de Portomarín = Queimada popular
Servicio de dominio y hosting ofrecido por guebs